Meer dan een maand al. Zo lang is het geleden dat ik bepakt en bezakt op Schiphol stond met mijn PCR test en QR code in de aanslag. Time flies right when you’re having fun, want het voelt alsof ik hier al veel langer rondloop. En rondfiets ook niet te vergeten. Er gaat bijna geen dag voorbij dat ik niet op m’n blauwe ‘Hollandse’ fietsje (genaamd ‘Berlin’) door Turia sjees.
In mijn klas worden er al regelmatig grapjes over gemaakt als we voorbeeldzinnen over elkaar of ons land moeten maken. ‘Pim te gusta su bicycleta’, of ‘En Hollanda se ir en la bicycleta y come mucho queso.’ Het gemiddelde niveau van mijn Spaanse taalvaardigheid na 4 weken zoals je begrijpt ;). Dus elke morgen trek ik de gigantische ketting waar mijn fiets aan ligt uit mijn wielen en vertrek ik op Berlin naar Hispania, mijn taalschool, waar ik probeer dit niveau een beetje op te krikken. En tot dusver is dat leuk! Mijn rooster is gunstig en aan huiswerk doen ze niet (al zou ik dat zelf wel wat vaker moet doen waarschijnlijk), dus ik heb alle middagen vrij voor stadswandelingen, hardlooprondjes langs het strand, picknicks in Turia en heel veel koffietjes, taartjes en tapas in alle leuke tentjes hier (want horeca is open!!). Inmiddels voelt de stad al aardig vertrouwd en weet het personeel van Federal Café dat ik met mijn laptop kom werken. 😅 Hoog tijd voor een fotoverslagje van de afgelopen maand dus!
Adios Holanda!
Kon uiteraard niet vertrekken zonder een Schiphol wc-selfie. Niet de mooie roze toiletten van Schiphol Plaza, want ik werd bepakt en bezakt bij de Kiss & Ride gedropt door mijn moeder. Het is me nog maar zelden gelukt iets van het Noord-Hollandse landschap te kunnen maken vanaf boven, maar ik had dit keer perfect zicht op mijn geliefde Amstel. 😉
Fietstourtjes en wat ‘firsts’
Omdat ik op vrijdag aankwam had ik mijn eerste weekendje om rustig de stad te verkennen voor ik me op maandag om 9:00 op school moest melden voor een rondleiding. Met mijn Italiaanse huisgenootje Valentina tourde ik zo rustig wat uurtjes langs het strand en door Turia (het park dat in de drooggelegde rivier is aangelegd en daarom helemaal door de stad loopt). De volgende dag kreeg ik dus een rondleiding van het hoofd van Hispania, mijn taalschool hier, en begon mijn eerste lesdag.
Dat is twee keer een first: mijn eerste hardlooprondje door Jardin del Turia, langs de welbekende witte gebouwen van Ciutat de les Arts i Les Ciènces. Ik ‘woon’ hier relatief dichtbij, dus dit gaat vast een zeker een deel van mijn vaste rondje worden. En de dag erna… de eerste en laatste keer dat ik in m’n eentje zoveel churros at. Madre mia, ik was nog uren misselijk.
Haha, oke… die dode punten konden écht niet meer (het was al bijna een jaar geleden dat ik voor het laatst naar de kapper was geweest), dus ik maakte online een afspraak bij de Toni & Guy hier. Internationaal dacht ik, met een beetje geluk geldt dat ook voor de medewerkers. Gewapend met één zin, ‘solamente las puntas’ en goede moed in het feit dat er vast niet zoveel fout kon gaan ging ik de kappersstoel in. Bleek ik toch een tikkeltje onderschat te hebben, want ik begreep verder maar bar weinig van alle vragen die de beste man stelde. Na een tijdje begreep dat ik naar de wastafel moest en wanneer ik geacht werd naar beneden te kijken, maar die puntjes werden minstens 10 cm en de eerder aanwezige zijscheiding was verplaatst haha. Kon eigenlijk alleen maar heel hard om mezelf lachen, dus ik stapte een ervaring én fris kapsel rijker de deur uit.
Montanejos
Momenteel mag je vanwege de coronamaatregelen Comunidad Valenciana niet uitreizen, maar gelukkig is die vrij groot dus valt er nog genoeg te bezoeken naast Valencia zelf. Met mijn huisgenootje en twee Franse vriendinnen bezocht ik Montanejos, een klein plaatsje op zo’n twee uur rijden van Valencia. In Montanejos heb je een aantal ‘natuurlijke zwembaden’, waar het water constante temperatuur heeft van 25 graden. Een mooi plekje voor een picknick! Ze hebben er zelfs een klein cafeetje naast zitten. Het was uiteindelijk iets kouder dan we dachten (vooral zodra je eruit kwam), maar hé: wel dit mooie kiekje weten te maken. 😎
Zoals ik al zei: de mensen van Federal Café weten ondertussen dat ik aan de ‘werktafel’ met de laptops thuishoor. Terwijl ik er naartoe loop krijg ik zelfs al de vraag of ik weer een cappuccino wil haha. Zou bijna gênant zijn, ware het niet dat het écht een ontzettend fijn werkplekje is en ze het geen probleem vinden als je uren blijft zitten. Maar ik heb heus ook al een heel lijstje met andere fijne plekken ontdekt hoor, en en staan er ook nog ontzettend veel op die me aan alle kanten worden getipt. Ik zal ze binnenkort in een losse blog op een rijtje zetten, maar hierbij alvast twee favo’s. In dat pand van Bluebell zou ik wel kunnen wonen. 😍
En tot slot wat zonnige kiekjes uit Ruzafa, nu al mijn favoriete plek hier. Kan al een heel fotoalbum vullen met alle foto’s die ik heb van de fantastische gekleurde straatjes hier.
Hasta luego chicos y chicas! See you next month 🙂
No Comments